הערה השביעי (یاداشت هفتم)

 

نگاه ساکت باران به روی صورتم دزدانه میلغزد ، ولی  

باران نمی داند که من دریایی از دردم ، به ظاهر گر چه می خندم  

ولی اندر سکوتی تلخ می گریم

הערה השישי (یاداشت ششم)

حتی از صدای سکوتت، حباب تنهایی ام می ترکد 

می دونم خیلی احمقم 

اما نتونستم جلوی خودمو بگیرم