عدد هفت(یاداشت سی ام)

حروف و اعداد در فرهنگ یهود از دیرباز به عنوان کلیدی در راستای دستیابی به قوانین الهی (توراه) و پی بردن به اسرار آفرینش و نظام آن به کار گرفته شده است. ملل دیگر نیز طی قرون متمادی با بهره جستن از این علم و پیروی از اصول مندرجه در کتب قبالا به ویژه «زوُهَر» توانسته‌اند گام‌های بلند و مثبتی در جهت حفظ بقا و غنی‌سازی فرهنگ و تمدن خویش بردارند.

در گذشته هندوهای باستان، مصری‌ها و کلدانیان همانند عبرانی‌ها (یهودیان) از استادان این علم به شمار می‌آمدند. آنان به کم و کیف رموز مخفی اعداد، چگونگی کاربرد و ارتباط دادن آن به زندگی خویش در ابعاد مختلف، کاملا واقف بودند. آنان توانستند با استفاده از حروف ابجد و تطابق آن با ارزش‌های عددی که مشتمل بر مبنای ریاضیات به ویژه ارقام (1 الی 9) می‌باشد، پایه اصلی محاسبات خود را بنا گذارند و به اهداف خود دست یابند.

ناگفته نماند، ترتیب حروف ابجد یا ابوجد همان ترتیب حروف عبری آرامی است که در دوران باستان در خط فنیقی، سریانی و آرامی وجود داشته است. بعدها اعراب حروف ابجد فعلی را که آلِف بِت عبری می‌باشد اقتباس و جایگزین نمودند.

قبالیست‌ها بر این باورند اعداد همانند بروج صور فلکی دارای خصوصیات تأثیرگذار و انرژی‌های ویژه‌ای می‌باشند و قادر مطلق از آن جهت آنها را خلق نموده است تا وسیله‌ای باشند برای ارتباط خودش و مخلوقاتش به ویژه انسان‌ها تا بدین وسیله بشر بتواند طبق ضوابطی معین و از پیش تعیین شده در راستای رسیدن به حد کمال در طی مسیر زندگی و در جهت بهتر ساختن آن، نیز اصلاح اعمال خویش، تزکیه نفس و یا به عبارتی ترک عادت‌های زشت و شهوات و تسلط بر نفس اماره توفیق یابد. مهم‌تر آن که برای کسب آرامش در این دنیا و طلب آمرزش در آخرت از خاصیت‌های نهفته در کلمات الهی (توراه) برای رسیدن به مقصد نهائی که همانا تکامل می‌باشد، بهره جویند.

غزل غزل ها(یاداشت بیست و نهم)

در خود تعمق می کنم و از خود می پرسم آیا عشق من را دیده اید؟ نمی دانم که او کیست؟ آنگاه فرشتگان شب مرا یافته، از بین تمام شکست ها و سرگردانی ها مرا شناسایی کرده و از این نابسامانی ها از من دلجویی کرده و مرا دور ساختند.
بعد از عبور از این مرحله عشقم رسید و گفت : عشق من از لبانت قطرات عسل روان است . در زیر زبانت عسل و شیر جاریست. از برایم درب بگشا ای کبوتر من! ای مکمل من! و ای قرینه من! زیرا : «دسته گیسوانم از قطرات شبنم مملو، و از طَل ( ) پر شده است» شب پسخ (Passover) شبی عظیم، فوق العاده و مملو از معجزات است. چ.ن در این شب حرف حرف و حرف همچون شبنم بر سر همه فرود می آید و گونه ها را نوازش داده و بر آن طراوت و شادمانی می بخشد. پس از انجام مراسم عید پسخ با خواندن این سرود خداوند برکت شبنم را بر سر من فرود خواهد آورد . با خواندن این سرود به عشق خود رسیده و کانون گرم خانواده را تشکیل خواهم داد. در شب عید در کنار خود صندلی از برای او قرار می دهم. مسلمناً بوسیله خواندن این سرود مقدس در آن شب من از تمام مشکلات رهایی یافته و سرو سامان گرفته و به آزادی می رسم و نیمه خود را خواهم یافت واضح و روشن است که فقط شاه سلیمان قادر به نوشتن این سرود مقدس بود که آن گفتگو کِنِسِت یسرائل با هَشِم (خداوند) است. پروردگار