הערה ט (یاداشت نهم)

گاه...یک لبخند ،آنقدر عمیق می شود که گریه می کنم
گاه...یک نگاه،آنچنان سنگین است،که چشمانم رهایش

نمی کنند...
گاه...یک سکوت،آنقدرسنگین است،که جذبش می شوم
و گاه یک عشق،آنقدر ماندگار است که دچارش می شوم

הח הערות (یاداشت هشتم)

این روزها که می گذرد
یک ترانه تلخ
قصه ی تنهایی های مرا می سراید
سمفونی گوش خراشی است
روزهاست پنبه دگر فایده ندارد
............باید باور کنم

تنهایم