ایلانوت(یاداشت چهل و هشتم)

جشن ایلانوت از دیرباز، نه تنها از زیبا‌ترین سنن یهودیان به شمار می‌رود، نیز از نگاه مذهبی آیینی است مقدس که در بین یهودیان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. در کتب مقدس در رابطه با حفاظت از درختان، کشت و زرع و احترام نهادن به طبیعت آیات و روایات متعددی بیان شده است.

در سفر وییقرا فصل بیست این‌گونه درج شده است: شش سال زراعت کن صحرایت را و شش سال هرس کن تاکستانت را و جمع کن محصولش را و در سال هفتم استراحت کامل باشد …
همچنین
در سفر دِواریم

فصل بیستم: هنگامی که محاصره کنی شهری را ایام بسیاری که جنگ کنی برعلیه آن که تصرف کنی آن‌را، از بین نبر درخت‌هایش را که فرو آوری بر آن تبر، چون‌که از آن می‌خوری و آن‌را نباید قطع کنی
و در سفر وییقرا قدوشیم فصل نوزدهم:
هنگامی‌که بیاید به آن سرزمین و بکارید هر درخت خوردنی، غیرقابل استفاده محسوب کنید میوه‌اش را برای سه‌سال اول. میوه‌اش باشد برای شما حرام خورده نشود و در سال چهارم باشد تمام میوه‌اش مقدس برای مدح کردن هشم و در سال پنجم بخورید میوه‌اش را ...
یقینا این امر نشانگر آنست که خداوند، علاوه‌بر انسان به طبیعت هم اصالت بخشیده ضمن آن که انسان هم از خیلی جهات به درخت تشبیه شده است.
ایلانوت یادآور جشن پاسداری از طبیعت ، حفظ و حراست از مواهب الهی است. در فرهنگ عبری کلمه‌ی ایلان به معنای درخت و ایلانوت بیداری و حیات دوباره درختان از خواب زمستانی است که پس از پشت سر گذاشتن زمستان دوباره مورد قضاوت قرار گرفته و شکوفه خواهند زد به عبارتی ایلانوت تولد دوباره و روز سرنوشت درختان نام گرفته.
ربان یوحنان از علمای یهود درباره اهمیت درخت و درختکاری گفته است: اگر درختی را به قصد کاشتن در دست داشته‌باشی و به تو بگویند ماشیح (ناجی عالم) ظهور کرده است ابتدا درخت را در زمین بنشان سپس به استقبال ماشیح برو.
در جهان امروز، درخت و درختکاری اهمیت به طبیعت، پاکی و زیبایی در محیط زیست برای انسان‌ها بسیار حائز اهمیت است. بدین‌منظور ملل دیگر هم همه‌ساله، هفته‌ای را جهت تقدس و یادمان به این امر اختصاص داده‌اند.
آنان این ایام را مانند ایلانوت محترم شمرده، همراه با جشن و آیین‌های ویژه آن را به خوبی برگزار می‌کنند. و با کاشتن یک نهال، سعی بر زیباسازی و تجدید عهد و پیمان دوستی با طبیعت دارند.
در دوران آبادی بت‌همیقداش (معبد سلیمان) رسم بوده در روز ایلانوت برای کودکان نورسیده یک درخت می‌کاشتند و هنگام رسیدن به سن ازدواج شاخه‌های برگ آن درختان را می‌بریدند و آن را برای تزیین دادن خوپا (جایگاه عقد و ازدواج عروس و داماد) استفاده می‌کردند.
همچنین از دوران گذشته علمای یهود بر این باورند، در چنین روزی (ایلانوت) که یادآور جشن نوروز درختان و میوه‌هاست، نیز تجدید حیات گیاهان و نمودار جوانه‌زدن درختان به شمار می‌رود.
و با درنظر گرفتن آنکه بعضی از ارواح بر درختان حلول می‌نمایند، توصیه کرده‌اند بازماندگان متوفی، مراسم ویژه ایلانوت را در کنار درختی میوه‌دار انجام دهند. مراسم ایلانوت هرساله در پانزدهم شواط با خواندن براخاها (دعاها) ویژه درختان و گیاهان و خوردن محصولات کشاورزی به‌ویژه هفت میوه‌ی (گندم، جو، انگور، انجیر، انار، زیتون و خرما) که دارای اهمیت خاصی هستند و در کتب مقدس (سفر دواریم فصل هشتم) به‌عنوان میوه‌های بهشتی نام برده شده انجام می‌شود. و آن نشانگر تقدس برای سرزمین مقدس، ایمان و امید دائم به ذات الهی است و با گفتن براخا خواستار آن هستیم که محصولات کشاورزی در سال آینده پربارتر باشد، به‌عبارتی مراسم ایلانوت برکت دادن کلیه محصولات درختی و زمینی است.