הח הערות (یاداشت هشتم)

این روزها که می گذرد
یک ترانه تلخ
قصه ی تنهایی های مرا می سراید
سمفونی گوش خراشی است
روزهاست پنبه دگر فایده ندارد
............باید باور کنم

تنهایم

הערה השביעי (یاداشت هفتم)

 

نگاه ساکت باران به روی صورتم دزدانه میلغزد ، ولی  

باران نمی داند که من دریایی از دردم ، به ظاهر گر چه می خندم  

ولی اندر سکوتی تلخ می گریم